Ervaringskennis:
Als ik mezelf zal moeten omschrijven dan denk ik aan: nieuwsgierig, enthousiast, goed luisteren & sportief.
Mijn ervaringen liggen bij huiselijk geweld, gepest worden, eetstoornis, gescheiden ouders, & alcoholisme.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Ervaringskennis:
Ik ben opgegroeid in een gezin met ouders die beide een psychische stoornis hadden (borderline en depressie). Hierdoor heb ik mij nooit echt kind gevoeld en heb ik snel volwassen moeten worden. In de tijd bij mijn ouders heb ik veel te maken gehad met fysiek en geestelijk geweld. Doordat mijn ouders mij niet de aandacht gaven waar ik naar verlangde, kwam ik in aanraking met ‘verkeerde’ mensen waardoor ik seksueel misbruikt ben. Na een lang proces van onzekerheid en angst voor een psychische stoornis, net zoals mijn ouders hebben, moest er iets veranderen. Uiteindelijk, na jaren onder toezicht te hebben gestaan bij Jeugdzorg, hebben zij besloten mij uit huis te plaatsen en kwam ik terecht in een pleeggezin. Zij boden mij een rustig opvoedklimaat, en dit, in combinatie met veel therapie, heeft mij erg geholpen.
Momenteel ga ik aan het derde jaar van mijn studie beginnen, Social Work. Wanneer ik mijn diploma behaald heb, hoop ik in de toekomst anderen te kunnen ondersteunen, onder andere vanuit mijn eigen ervaringskennis.
Ervaringskennis:
Ik heb een heftige jeugd gehad met vele jaren misbruik. Op mijn 13de raakte ik alles kwijt en stond ik er alleen voor. Het heeft mij vele jaren gekost om over de grote verscheidenheid aan wat ik in mijn leven heb meegemaakt heen te komen. Ook werd ik op mijn 26ste, tijdens de zwangerschap van mijn oudste, chronisch ziek, wat grote invloed heeft op mijn leven. Hierdoor ben ik jaren geleden afgekeurd. Mijn tijd heb ik gevuld met het alleen opvoeden van mijn 2 kinderen, die beide PDD-NOS hebben. Daarnaast heb ik veel andere kinderen en jongeren opgevangen en begeleid. Inmiddels werk ik alweer 3 jaar vrijwillig voor Tactus verslavingszorg, en vind het erg fijn dat ik nu ook bij Team ED mag helpen.
Wat anderen over mij zeggen:
Warm, open, makkelijk om mee te praten, empatisch, analytisch en goed in structureren
Ervaringskennis:
Ik ben begeleid gaan wonen in Apeldoorn toen ik 15 was. Ik heb dan ook jong volwassen moeten worden. Ik heb geëxperimenteerd met harddrugs, waarbij het een paar keer goed fout is gegaan. Ik heb een angst- en paniekstoornis, ben bekend met automutilatie (snijden) en had moeite met het omgaan met emoties, wat zich vroeger vooral uitte in agressie. Nu ben ik al langere tijd stabiel en heb 2 prachtige dochters, waar ik erg trots op ben en superveel van hou. Naast team ED (waar ik al vanaf het begin bij betrokken ben), ben ik ook werkzaam bij de realistenacademie CNV.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Rustig, vriendelijk, leergierig, ICT nerd, kan goed luisteren, betrokken en loyaal
Ervaringskennis:
Everything happens for a reason.
Mijn ervaringskennis ligt vooral op het gebied van vluchten en onveiligheid.
Ik ben in Syrië en daar tot mijn 13de gewoond. In 2011 begon de oorlog.
Op mijn 13de besloten mijn ouders het land te verlaten en te gaan vluchten.
Nederland was onze eindbestemming. In het begin was of course alles moeilijk en lastig, ik had het gevoel dat mijn leven voorbij was en ik dacht dat het nooit goed gaat komen, alsof ik geen hoop meer kon voelen. In andere worden, ik was erg wanhopig.
Ik ben in een nieuw land beland, ik sprak de taal niet en niemand kon mij of mijn ouder helpen of begrijpen.
Ik ken het heel goed, alles achter je laten en opnieuw beginnen is echt niet makkelijk, maar het is zeker mogelijk! Daarbij wil ik je graag helpen, wij hoeven niet altijd een oplossing te vinden, als wij maar iemand hebben die naast ons staat en ons een luisterend oor kan bieden.
Het maakt niet uit wat voor situatie je nu meemaakt, ik sta hier voor je klaar!
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Ervaringskennis:
Ik kom uit een gezin dat zich verbonden heeft met jeugdzorg, het is altijd aanwezig geweest. Mijn ouders vingen thuis (uit huis geplaatste) kinderen op.
Dit is een groot onderdeel van mijn leven geworden, niet vanuit mijn eigen keuze maar gewoon omdat het zo is.
Op mijn 1e jaar zijn mijn ouders verhuisd naar Apeldoorn vanwege de baan van mijn vader.
Mijn vroege jeugd heb ik als onstabiel ervaren. Er was weinig oprechte aandacht voor mij en veel onbegrip. Ik werd gepest en voelde me een buitenbeentje. Als ik er nu op terugkijk stond ik er eigenlijk gewoon heel alleen voor.
Daarbuiten liep ik tegen de bestaande structuren van het hedendaagse leven aan, ik wou niet in de vorm en snapte weinig van het systeem. Het voor mijzelf zorgen ging mij niet goed af.
In de buurt waar ik opgroeide moest ik letterlijk overleven en vaak fysiek vluchten. Dat was een intense manier om op te groeien. Rond mijn 9e levensjaar zijn we nogmaals verhuisd, naar Ugchelen. Een nieuwe omgeving waar ik slecht aan kon wennen. Ik werd hier meer en meer een buitenbeentje en vond dat ook wel prettig, de echte oprechte aandacht kreeg ik toch niet, dus ging ik me afzetten in plaats van invoegen.
Toen ik naar de middelbare school ging, zakte ik letterlijk in elkaar. De verandering was me teveel. Ik kon me nergens hechten en voelde me niet thuis bij mijzelf.
Ik kreeg last van angst en depressie. Toen kwam de hulpverlening en veel medicatie, iets wat ik schandalig slecht vind nu ik erop terugkijk. Geen oprechte aandacht, niet de vraag wat ik nodig had, maar wel veel pillen. Dat is dan ook mijn eerste drugsgebruik: medicatie, antidepressiva.
De meeste tijd probeerde ik een gewone jongen te zijn, maar ik had niet door dat ik hooggevoelig was. En dat heeft altijd veel energie gekost.
In deze tijd begon ik de vlucht in alcohol en wiet te ontdekken. Ik spijbelde van school en hing rond op straat. De kritische blikken vanuit de maatschappij begreep ik niet. Hier begon ik mij echt af te zetten tegen de machine.
Al snel werd ik van school gestuurd vanwege mijn gedrag en schoolverzuim. Ik ging naar een school voor moeilijke jongeren. Hier ontwikkelde ik zeer ongezonde coping.
Mijn omgeving kon ook niet herkennen wat er met me was, daardoor kreeg ik veel etiketten opgeplakt van deskundigen; autisme, add, borderline dynamiek en de daarbij horende medicatie heb ik allemaal gehad.
Als jongeman vocht ik om mee te mogen doen met iedereen. Dat lukte alleen niet, mede door de medicatie en het drugsgebruik; dat gaf een sociale afstand tussen mij en anderen. Ik kwam met verkeerde mensen in aanraking en raakte steeds meer verslaafd.
Rond mijn 14e was het cannabis. Vanaf toen ging het hard, zodanig dat ik op mijn 19e zwaar verslaafd was aan alcohol, coke en speed. Heel jong dus. Deze situatie kon ik echter niet onder ogen komen en ik ben gaan vechten, voornamelijk innerlijk.
Rond mijn 25e belandde ik in het ziekenhuis met alvleesklier- en leverontsteking. Daarvoor had ik thuis in dronkenschap mijn hele lichaam toegetakeld en ondergeklad met tekeningen. Ik herinner me de reactie van de dokter nog: “Jongen, wat heb jij het zwaar.”
Toch is het tekenen heel belangrijk voor mij geworden en gebleven.
Helaas is de behandeling met opiaatachtige pijnmedicatie die in het ziekenhuis werd opgestart, ook een langdurige verslaving geworden. Het verbaast me nog steeds hoe makkelijk dat ging. Ook hier: weinig oprechte aandacht.
Op dit moment moet ik leven met het feit dat ik door mijn geschiedenis een verslavingsgevoelige jongeman ben geworden. Dat aspect zal mijn leven lang meereizen.
Ook al is het nog vaak overleven en ben ik meerdere malen op het randje van de dood geweest, ik word sterker door alle supportgroepen en afkickprogramma’s die ik doe.
De diepe eenzaamheid die verslaving met zich meebrengt probeer ik tot uitdrukking te brengen in mijn tekenwerk. Alle emoties komen langs.
Littekens van binnen en buiten zullen niet verdwijnen en wil ik op deze wijze delen.
Dat is de enige manier waarop ik niet verhard, maar ermee kan leren leven en het voelt fijn om te kunnen zeggen dat dit een keuze is.
Ik heb me bij Team ED aangesloten om de eenzaamheid van een buitenbeentje te bestrijden, met de gedachte dat ik vroeger ook wel een ED had kunnen gebruiken.
Ervaringskennis:
Ik ben grootgebracht in een crimineel circuit bij emotioneel niet beschikbare en verslaafde ouders. Hierdoor was mijn thuissituatie erg onveilig. Hierdoor ben ik al op jonge leeftijd in de jeugdzorg terecht gekomen. Na verschillende settings binnen jeugdzorg, ben ik uiteindelijk gesloten geplaatst. Jeugdzorg heeft mij enorm veranderd en mijn situatie is alleen maar erger geworden. Ik ben hierdoor al jong in aanraking gekomen met het harde straatleven, maar ook met mensenhandel en het drugsleven. Ik was hierdoor niet meer welkom binnen mijn eigen cultuur en daardoor radicaliseerde ik nog meer. Mijn keerpunt kwam toen ik in aaraking kwam met team ED. Hierdoor wist ik dat mijn ervaringen in wilde zetten om jongeren, die nu nog in eenzelfde positie zitten, te helpen.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Prettig gestoord, recht door zee, zorgzaam, hulpvaardig, doorzetter, doortastend, eerlijk, krachtig
Ervaringskennis:
Ik ben opgegroeid in een ontwricht gezin met een overspannen moeder een vader die zwaar alcoholist was. Ik heb 3 oudere zussen en 1 jonger zusje, wat mij de enige jongen in het gezin maakte. Van mijn 3e tot mijn 16e levensjaar heb ik in een internaat doorgebracht. Op mijn 12e kwam ik aanraking met harddrugs en criminaliteit wat een groot gedeelte van mijn verdere leven in beslag heeft genomen. Ik heb via justitie mijn verslaving en delict gedrag aan kunnen pakken en ben nu, na ruim 30 jaar verslaafd te zijn geweest, al 6 jaar clean.
Ik heb een opleiding ervaringsdeskundigheid afgerond en werk nu als ervaringsdeskundige in een forensische kliniek in Zutphen. Daarnaast ben ik bezig met de opleiding medewerker maatschappelijke zorg (MMZ). Ik ben al bij team ED betrokken vanaf (bijna) het begin van de oprichting.
Ik ben vader van een zoon van 15 jaar en ik heb weer een nieuwe, gelukkige relatie.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Loyaal, zorgzaam, humoristisch
Ervaringskennis:
Als kind had ik gedragsproblemen en was ik moeilijk behandelbaar. Dit werd thuis met harde hand aangepakt, waardoor ik juist meer agressie kreeg. Vanaf mijn 12e levensjaar kwam ik in aanraking met politie en snel hierna ook met drugs. Ik heb in verschillende (gesloten) jeugdinrichtingen gezeten. Ik ben in mijn volwassen periode nog vaak met justitie in aanraking geweest mede doordat drugs en de daarbij behorende activiteiten een groot deel van mijn leven hebben beheerst. Ik heb inmiddels geruime tijd afscheid genomen van dat leven. Ik ben nu gestart met de opleiding ervaringsdeskundige. Ik hoop dat ik een inspiratie of motivatie kan zijn voor anderen.
Ervaringskennis:
Ik heb vanaf mijn 2e levensjaar tot mijn 30e levensjaar in diverse instellingen- en woonvormen gewoond door geheel Nederland. Dit omdat mijn moeder niet in staat was om voor mij te zorgen en mijn stiefvader mij mishandelde. Mijn biologische vader is direct na mijn geboorte uit beeld geraakt. Het verblijf in deze instellingen heeft ervoor gezorgd dat ik getraumatiseerd ben geraakt en totaal geen vertrouwen meer had in de hulpverlening. Enkele jaren geleden ben ik gestart met traumabehandeling, agressieregulatietherapie, psychomotorische training en andere diverse behandelingen die nodig waren om mijn verleden enigszins te kunnen verwerken. In 2017 ben ik als vrijwilliger gaan werken bij IXTA NOA als ervaringsdeskundige. Het contact met mensen en het vertrouwen dat ik hierdoor kreeg maakte dat ik gestart ben bij team ED.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
…
Ervaringskennis:
In mijn jeugd heb ik te maken gehad met lichamelijke en geestelijke mishandeling en verwaarlozing, waardoor ik me als kind heel onveilig heb gevoeld. Mijn schooltijd was voor mij ook geen fijne tijd, want naast dat ik veel leerproblemen had door mijn dyslexie, werd ik ook veel gepest. Ook ben ik meerdere jaren seksueel misbruikt door iemand uit mijn omgeving. Na dit alles ben ik voor mijn eigen ontwikkeling naar een weekendpleeggezin gegaan. Helaas was dit niet voldoende hulp en ben ik vervolgens naar een crisisopvang voor dak- en thuislozen gegaan. Door alles in mijn jeugd heb ik een posttraumatische stressstoornis ontwikkelt (PTSS), waar ik veel last van heb (gehad). Ik heb hiervoor meerdere therapieën gevolgd, waaronder traumatherapie. Zelfstandig worden heb ik, door te weinig begeleiding, zelf moeten doen. Mede hierdoor kwam ik ook in de schulden terecht, en zijn er veel mensen over mijn grenzen gegaan, ook op het gebied van seksualiteit.
Vanaf begin 2018 ben ik al werkzaam bij teamED. Dankzij deze werkervaring, werk als ervaringsdeskundige bij KOOS Utrecht in de specialistische jeugdzorg. Ook werk ik bij het UMC Amsterdam op het platform Enyoy, waar ik sinds 1 februari 2022 ook coördinator van ben.
Wat collega Team ED’s over mij zeggen:
(te) lief, behulpzaam, loyaal, betrouwbaar, persoon waarbij je je verhaal altijd (veilig) kwijt kan, onbevooroordeeld, open, sociaal en spontaan.
Ervaringskennis:
Mijn naam is Rosa en graag stel ik mij aan jou voor.
Ik ben geboren in een altijd hard werkend en zelf ondernemend gezin. Ondanks dat kwam ik in ons warm Italiaans nestje nooit liefde tekort. Integendeel zelfs, mijn thuisbasis en geloof zijn in vele situaties mijn redding geweest.
Zo ver als ik kan terug gaan in mijn herinnering heb ik altijd een lichamelijk zieke vader gehad en ging daar altijd veel zorg naar uit. Door deze situatie moest ik regelmatig uit logeren, wat het begin was van mijn eerste trauma’s door seksueel misbruik. Ik gedroeg mij als klein meisje daardoor anders dan de rest en werd daarom ook veel gepest tot aan de middelbare school. Vanaf kinds af aan is dit een rode draad geweest door mijn leven heen en heb ik fysiek en mentaal misbruik/geweld in vele hoedanigheden meegemaakt. Hierdoor werd onder andere mijn eetstoornis geboren. Vele labels kreeg ik op mijn hoofd geplakt wat mij juist minderwaardig liet voelen en meer ongeloof gaf in mijzelf. Door vele trauma’s en omstandigheden waarin ik destijds leefde, heb ik verslaving van dichtbij meegemaakt. De situatie werd voor mij uitzichtloos en ben ik een langere tijd erg suïcidaal geweest. Door vele gebeurtenissen leef ik met een niet aangeboren hersenletsel.
Na 20 jaar door therapieland te hebben bewandeld, met alle ups and downs en vele mensen op dit pad te hebben ontmoet, heb ik vele ervaringen opgedaan. Een daarvan is dat alleen door er alleen al te “zijn” je zoveel voor iemand kan betekenen. Iemand die in jouw kracht van binnen gelooft ook al is die op sommige momenten voor de buitenwereld niet zichtbaar.
Samen met jou, gelijkwaardig en ook gewoon een beetje gezellig ;)..
Wens ik daarom niet jou hulpverlener maar hoopverlener te zijn!
“..Every experience, no matter how bad it seems, holds within a blessing of some kind. The goal is to find it..”
Liefs, Rosa
Begon ik een aantal jaar geleden als projectleider van TeamED16 naast mijn andere projecten bij Stichting Welzijn Lochem, inmiddels werk ik full time met dit top team.
Samen met mijn collega zorg ik dat onze collega’s ongestoord en optimaal hun werk kunnen doen. We zijn zowel intern als extern het eerste aanspreekpunt. Ik ben zelf geen ervaringsdeskundige, dat hoeft ook niet, daar heb ik mijn collega’s en mijn collega coördinator voor. Ik heb in al die jaren heel veel van hen geleerd, meer dan vanuit de “ boeken” destijds. Ik werk wel al heel lang met jongeren en jong volwassenen.
Ik ben heel trots op mijn collega’s en het werk dat zij doen, omdat ik zie en hoor dat zij echt het verschil maken. Dit krijg ik ook regelmatig terug van de jongeren, professionals en netwerk. Het gelijkwaardige contact en de (h)erkenning, en vooral, er zijn wanneer het nodig is (dus ook na 17.00 u) zijn hierbij het belangrijkst. Al mijn collega’s zijn goud! Ze doen dit werk -naast hun betaalde baan of studie- vanuit hun hart en met een gedrevenheid voor de edjes, en dat merk je.
Naast team ED werk ik bij Stichting Welzijn Lochem aan verschillende projecten.
Als kind ben ik veel in het ziekenhuis geweest door ziekte. Hier heb ik bepaalde overlevingsstrategieën ontwikkeld die een basis hebben gelegd voor mijn leven. In mijn puberteit heb ik te maken gehad met seksueel trauma, kwam ik in een depressie terecht en ben ik begonnen met zelfbeschadiging.
Ik heb dit lange tijd verborgen gehouden en heb met veel liefde in de zorg gewerkt als verpleegkundige. Uiteindelijk werd mijn problematiek zo groot dat ik in meerdere opnames terecht kwam in mijn twintigerjaren. Na een worsteling om de juiste hulp te zoeken en na allerlei diagnoses gekregen te hebben, kwam ik bij een hulpverlener terecht waar ik mij gehoord en gezien voelde en zo ben ik ondertussen sinds 2016 in herstel.
Nadat ik al mijn mentale uitdagingen beter heb leren kennen, bleek onder alles nog iets te schuilen; een worsteling met mijn gender. Een nieuwe molen, met nieuwe uitdagingen. Ondertussen ben ik sinds 2017 in transitie en voel ik mij veel meer één met mijn lichaam.
Ervaringskennis:
Als ik mezelf zal moeten omschrijven dan denk ik aan: nieuwsgierig, enthousiast, goed luisteren & sportief.
Mijn ervaringen liggen bij huiselijk geweld, gepest worden, eetstoornis, gescheiden ouders, & alcoholisme.
Voor mijn eetstoornis heb ik een tijd in een kliniek gezeten, hier heb ik veel ervaring opgedaan met verschillende behandelingen, en soorten therapieën.
Ik sport veel, en dit is een ontspanning voor mij.
Natuurlijk wil ik jou graag helpen op de manier die jij het fijnste vind, dit kunnen wij samen gaan onderzoeken!
Hopelijk tot in de toekomst!
Ervaringskennis:
In mijn jeugd heb veel last gehad van depressies en suïcidaliteit waardoor ik op mijn 14e gedwongen uit huis werd geplaatst in een kinder-jeugd psychiatrie. Dit proces bleef doorgaan. Het ging mentaal steeds slechter met mij, waardoor ik vele instellingen heb gezien, tot aan de gesloten jeugdzorg toe, omdat ik echt niet meer kon. Door te praten over mijn gedachtes en verleden, en door activiteiten te ondernemen heb ik geleerd dat je er ook mág zijn, ieder persoon is uniek op zijn of haar manier. Ik hoop door mijn ervaring, door te luisteren en te praten je inzicht te geven dat er altijd licht aan het einde van de tunnel is, hoe diep je ook zit. Omdat dat het vooruitzicht verdwenen is, niet betekent dat je verloren hebt!
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Lief, Sociaal, Rustig, en goed kunnen luisteren.
Ervaringskennis:
Everything happens for a reason.
Mijn ervaringskennis ligt vooral op het gebied van vluchten en onveiligheid.
Ik ben in Syrië geboren en heb daar tot mijn 13de gewoond. In 2011 begon de oorlog.
Op mijn 13de besloten mijn ouders het land te verlaten en te gaan vluchten.
Nederland was onze eindbestemming. In het begin was natuurlijk alles moeilijk en lastig. Ik had het gevoel dat mijn leven voorbij was en ik dacht dat het nooit goed zou komen, alsof ik geen hoop meer kon voelen. In andere woorden, ik was erg wanhopig.
Ik ben in een nieuw land beland, ik sprak de taal niet en niemand kon mij of mijn ouders helpen of begrijpen.
Ik ken het heel goed, alles achter je laten en opnieuw beginnen is echt niet makkelijk, maar het is zeker mogelijk! Daarbij wil ik je graag helpen, wij hoeven niet altijd een oplossing te vinden, als wij maar iemand hebben die naast ons staat en ons een luisterend oor kan bieden.
Het maakt niet uit wat voor situatie je nu meemaakt, ik sta hier voor je klaar.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Ervaringskennis:
Ik heb vanaf mijn 2e levensjaar tot mijn 30e levensjaar in diverse instellingen- en woonvormen gewoond door geheel Nederland. Dit omdat mijn moeder niet in staat was om voor mij te zorgen en mijn stiefvader mij mishandelde. Mijn biologische vader is direct na mijn geboorte uit beeld geraakt. Het verblijf in deze instellingen heeft ervoor gezorgd dat ik getraumatiseerd ben geraakt en totaal geen vertrouwen meer had in de hulpverlening. Enkele jaren geleden ben ik gestart met traumabehandeling, agressieregulatietherapie, psychomotorische training en andere diverse behandelingen die nodig waren om mijn verleden enigszins te kunnen verwerken. In 2017 ben ik als vrijwilliger gaan werken bij IXTA NOA als ervaringsdeskundige. Het contact met mensen en het vertrouwen dat ik hierdoor kreeg maakte dat ik gestart ben bij team ED.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Ik had als kind erg last van angst en paniekgevoelens. Dit was vaak niet in verhouding met de situatie. Ik kon dit niet goed delen, mij uitspreken vond ik lastig en in mijn familie werd er ook niet echt over gevoelens gesproken. Ik kwam op mijn 16e in aanraking met drugs en alcohol. Dit dempte mijn emoties en gaf me een (tijdelijk) fijn gevoel en even de zekerheid die ik wilde. Maar dit gebruik maakte eigenlijk alles kapot, en liet me dingen doen zoals ik eigenlijk niet echt was. Ik heb in verschillende klinieken en gevangenissen gezeten en heb uiteindelijk mijn angst, paniek en andere gevoelens aangepakt en dit heeft enorm geholpen.
Ik heb ervaren hoeveel hulpverleners er zijn die mij niet begrepen, hoewel ze mij wel oprecht wilden helpen. Zij voelden alleen niet wat ik voelde en meemaakte en dit maakte dat ik mij onbegrepen voelde en dus weer alleen. Ik heb gelukkig mensen ontmoet die redelijk hetzelfde hadden meegemaakt en die hier goed uit zijn gekomen. Deze mensen spraken mijn taal en herkenden wat ik voelde op dat moment. Ik heb dit als zo waardevol en positief ervaren dat ik nu mijzelf inzet voor mensen die iets meemaken, maar nog niet de juiste mensen hebben ontmoet. Ik weet hoe belangrijk, hoe fijn en helpend het is en kan zijn als er een persoon is die gelijkwaardig is, en die je niet vanuit werk, maar vanuit ervaring wil bijstaan en met je mee wil denken.
Echt als mens!
Ervaringskennis:
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en heb een broer, een broertje en zusje. Al vanaf jonge leeftijd ben ik gepest op school en ik was vaak de jongen die zich “anders” gedroeg. Ik stond vaker op de gang dan ik in de klas zat. Ik ben best slim, maar door mijn gedrag ben ik in een behoorlijk tempo van aardig wat scholen afgeschopt. Op jonge leeftijd had ik al last van depressies en suïcidale gedachten. Alcohol en softdrugs leken rond mijn 12de een oplossing voor mijn problemen. Daar kwam al heel snel harddrugs bij met foute vrienden en crimineel gedrag. Ik ben rond mijn 15de uit huis geplaatst en heb een jaar in een fasehuis gewoond. Na een korte periode thuis ben ik op mezelf gaan wonen. Ik was toen nog minderjarig. Uiteindelijk ben ik 28 jaar verslaafd geweest. In 2017 heb ik me op laten nemen om behandeld te worden voor mijn verslavingen en sindsdien (3 jaar and counting) ben ik clean. Toen ik geen middelen meer had om weg te vluchten kwam ik mezelf keihard tegen en werd ik depressief en suïcidaal. Er was nog werk te verzetten. Ik ben negen maanden behandeld voor verschillende persoonlijkheidsstoornissen. Met succes, want sinds december 2018 ben ik mijn leven weer op aan het bouwen. Clean en ik vertrouw op God en mezelf. Ik heb mezelf omgeschoold tot ervaringsdeskundige en ben als vrijwilliger bij TeamED begonnen. Vanuit daar heb ik vanaf mei 2021 betaald een project opgezet voor Moviera en vanaf 1 februari 2022 ben ik werkzaam als coördinator bij TeamED16.
Wat collega ED’s over mij zeggen:
Deze website gebruitk cookies. bij het verder gebruik maken van deze website, accept de cookies.